Restauratie Staatsietrap

De Staatsietrap is een van de meest indrukwekkende ruimtes van het paleis en had één duidelijk doel: imponeren. Bezoekers van stadhouder Willem III (vanaf 1689 koning-stadhouder) werden in de Audiëntiezaal op de eerste verdieping van het paleis ontvangen. Om daar te komen, moesten ze deze trap beklimmen. Het idee van een imposante staatsietrap raakte in de 17^e eeuw in de mode bij veel Europese vorstenhoven.
De decoratie van de trap moest duidelijk maken dat Willem III een machtige vorst was.  Tussen de zuilen staan Ottomaanse figuren over geschilderde balustrades geleund. Achter hen zijn vergezichten te zien. Op deze manier werd een verbinding tot stand gebracht tussen het paleis en de omliggende natuur, tussen binnen en buiten.

De originele schildering naar het 17^e-eeuwse ontwerp van Daniel Marot, de interieurarchitect Willem III en Mary, werd aangebracht op een natte kalklaag, de zogeheten fresco-techniek. Het nadeel hiervan is dat de ondergrond poreus is. Binnen een eeuw was de schildering in zo’n slechte conditie dat werd besloten om een witte stuclaag over de schildering heen te brengen. Koningin Wilhelmina wilde aan het eind van de 19^e eeuw de Grote Trap in ere herstellen. Zij vroeg daartoe de Rotterdamse decoratieschilder Willem Fabri. Omdat het originele fresco niet meer te herstellen viel, besloot Fabri de schildering opnieuw uit te voeren in olieverf op doeken van zeer grote afmetingen die hij tegen het plafond en de wanden bevestigde. Tussen 1898 en 1902 werkte hij er samen met verschillende andere compagnons aan.